tatlong linggong pagtatago

tama ba naman yun?

ganito kasi yun eh. nag ring ang fone kahapon ng umaga bago ako pumasok sa trabaho. sabi dun sa caller id, "pay phone". gara ano? nun lang ako nakabasa ng ganun sa telepono ko. ayaw ko sanang sagutin pero inisip ko, baka may problema yung kasama ko sa trabaho at di nya mabuksan ang opisina kaya tumawag sya sa payphone na malapit sa opisina. inangat ko ang awditibo.

"good morning!"

"good morning! this is "blah-blah", the owner of the house."

"oh yes! good morning to you. how are you?"

"good, thank you. i just arrived from england and i wonder if i can pick up something in the house. is D home?"

"oh no... im sorry but he has already left for work. but he'll be back around 3pm"

"okay. please tell him ill be there tomorrow evening. so, how's the little one?"

"oh.. im sorry. but XYZ and the little one are in fiji for holiday" (kuning)

"really? is that their first time to go there?"

"no.. it's her second actually (and the last)"

"i see.. no wonder it seems you didn't recognize me when i introduced myself."

"oh no.. i know who you are. since when have you been here?"

"ive been here since monday. and ill be back to england in three weeks. okay then. please tell him that ill be there tomorrow, okay?"

"sure. see ya!"

pagdating ko sa opis, tinawagan ko flatmate ko. di sya mahagilap kaya nagbilin na lang ako na mag-return call sa akin.

maya-maya, tawag si flatmate. sinabi ko ang nangyari. tumawag ang may-ari ng bahay.

aba! alam mo ang narinig ko sa lekat na indiano na ito? "oh no beth..."

"what do you mean oh no?" sensing that something is wrong, "am i in trouble?"

"yes"

"what do you mean yes? it's you who's in trouble, not me! doesn't she know that you're renting the other room?"

"no."

ukinanam!

"yay! i haven't paid my rent for two months now!"

ang tinamaan ng kulog na damuho? may planong bumalik ng bansa nila, tas hindi nya binabayaran ang upa, tas ako ang maiiwan dito? okay lang kaya sya? nakita mo na kung gaano kasama itong taong ito? nakita mo? kaya di ako nagtataka at hanggang sa kahuli-huling sandali, may mga unos na dumarating sa buhay nya eh!

nung hapon, punta sya sa opisina. nagpapaliwanag. kailangan daw na ilabas ko ang ang tv at stereo sa living room at kailangang lumitaw na isang family lang ang nakatira. hindi raw ako kailangang makita ng may-ari kaya kung pwede raw ay magpagabi ako parati. please lang daw at three weeks lang naman daw kaming ganito ang situwasyon. hellowww??? gusto ko syang jombagin! ano pa? ano pa ang hindi ko alam ha? wala na raw. pasensya na raw. kaya ka kako laging naiipit sa mga situwasyon eh. gustung-gusto mong pumapasok sa mga gusot. aba! sagutin ba naman ako ng "that is life. we have to take risks." sanabagan! i don't want these kind of risks!

eto, kanina, linis kami ng bahay. inayos ang aking mga tv at stereo. san ka nakakita na may tatlong tv sa living room? sabi ko sa kanya na natural lang na may tv sa kwarto. siguro ay komo't guilty sya, ayaw nya. kaya ayun! tas san ka nakakita na dalawang computer naka-set up? dito lang. bahala na nga sya.

eto at tapos na akong maglinis. kailangan ko nang magtago. san daw ako pupunta. di ko kako alam. bahala na. bigyan daw nya akong pambili ng pizza para raw sa lunch ko. sus!

o sya! may-i-hide muna ang beauty ko. di ko alam san ako gagala. bahala na.